SHIRLY - IK BESCHOUW JULLIE ALS MIJN KINDJES
“Mag ik
ook een kers? Oh, ik ga even bij jullie zitten, vind je toch niet erg, kindje? Ik
ben COPD patiënt en ik heb ook astma. Mijn sjaaltje houd ik om,
ik ben bang voor een koudje. Jullie zijn vriendelijke mensen. Echt vriendelijke
mensen. Ik heb een dochter, maar ik beschouw jullie nu ook als mijn kindjes.
Omdat jullie vriendelijke mensen zijn. Jullie moeten altijd bij elkaar blijven.
Jij bij hem en hij bij jou.”
“Nadat mijn dochter geboren was, kreeg ik een postnatale
depressie. Die heeft mij ziek gemaakt. Toen moest ik naar Panacea, drie jaar.
Mijn man moest voor haar zorgen maar hij overleed na twee jaar. Ik mocht eens in de drie weken haar zien. Ze ging naar een pleeggezin. Nu heeft ze een
vriend, een witte. Trots, kindje, trots ben ik. Ze doet een opleiding en heeft
ook een huis. Ze werkt bij het pompstation als bijbaantje."
"Jullie moeten echt langskomen
bij mij. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Ik zorg voor jullie. Neem mijn
telefoonnummer, kindje. Neem ook mijn mobiele telefoonnummer. Je weet welke tram
je moet nemen, kindje, je bent er
zo, binnen een half uurtje.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten